“Noc letnia” to utwór Zygmunta Krasińskiego, jednego z trójcy wieszczów obok Mickiewicza i Słowackiego, uznawanych za największych poetów polskiego romantyzmu.
“ Widziałem kiedy ją wiedli - w białych szatach, z wieńcem na głowie szła w przerażeniu - Kościół stał jako ciemny cmentarz przed jéj oczyma - Wszyscy się uśmiechali z radości starzy i młodzi - Dzieci za Aniołków przebrane potrząsały kwiatami - Sam Biskup i powierne kapłany wesołym patrzyli wzrokiem, w sutych dalmatykach - Lud się cisnął zazdroszcząc i chwaląc i życząc - Ona jedna tylko milczała, z spuszczonemi oczyma, oparta na ręku służebnic.”
Fragment.
Zaloguj się
0,00zł
Dodano do koszyka