Autor ukazuje systemowe mechanizmy i historyczny przebieg pogarszania się sytuacji pracowników w globalnej gospodarce kapitalistycznej pod koniec XX i na początku XXI wieku. Przyglądając się sytuacji w tak pozornie odległych krajach jak Polska, Chiny i Bangladesz analizuje destabilizację stosunków pracy, dyktaturę elastyczności i postępującą wśród pracowników pauperyzację - zjawiska towarzyszące wzrostowi prekariatu, czyli rzeszy osób zatrudnionych na niepewnych warunkach. Szczególny nacisk Urbański kładzie na opór i samoorganizację prekariatu - tytułową nową walkę klas przeciw brutalnym formom wyzysku i eksploatacji charakteryzującym współczesny kapitalizm.