Muzyka eksperymentalna jest naocznym świadectwem powstania powojennej anglo-amerykańskiej muzycznej tradycji związanej z muzyką i koncepcjami Johna Cage’a. Opublikowana w roku 1974, stała się klasycznym tekstem poświęconym radykalnej alternatywie wobec mainstreamowej muzycznej awangardy. Po przeszło trzydziestu latach możemy dostrzec, jak bardzo rewolucyjne koncepcje tego marginalizowanego niegdyś nurtu wpłynęły na nasze myślenie i zmieniły muzyczny repertuar. Wielu kompozytorów, którzy obecnie zdobywają masową publiczność – takich jak Steve Reich czy Philip Glass – ma korzenie w tradycji eksperymentalnej opisanej przez Michaela Nymana.
Przedmowa do polskiego wydania (Michał Mendyk)
Przedmowa (Brian Eno)
Przedmowa do drugiego wydania (Michael Nyman)
1. W stronę (definicji) muzyki eksperymentalnej
2. Źródła
3. Początki 1950–1960: Feldman, Brown, Wolf, Cage
4. Patrzenie, słyszenie: Fluxus
5. Systemy elektroniczne
6. Niezdeterminowanie 1960–1970: Ichiyanagi, Ashley, Wolf, Cardew, Scratch Orchestra
7. Muzyka minimalistyczna, nowa tonalność i zdeterminowanie
Przypisy
Wybrana bibliografa
Dyskografia muzyki eksperymentalnej (Robert Worby)
Dalsze lektury (publikacje po roku 1974)
Podziękowania
Zaloguj się
0,00zł
Dodano do koszyka