Podczas gdy tematem tej książki są rezonanse między sferą wizualną, muzyczną i filozoficzną na początku XX stulecia, a także migracje idei i pojęć pomiędzy tymi sferami, podejmowanym problemem jest współczesne wycofanie się z narracji i dyskursów spajających, scalających i dokonujących syntezy doświadczenia bycia człowiekiem w obrębie poszukiwań estetycznych. Dzięki takiemu zestawieniu tematu i problemu jednocześnie wydobyty zostaje kontrast pomiędzy utopijnymi nadziejami wobec projektu i idei człowieka w awangardach początku XX wieku a współczesnym dyskursem wokół sztuki jako dziedziny odnoszącej się do tego, co ludzkie i nieludzkie, w sposób zdystansowany, chłodny, często ironiczny bądź sceptyczny.
Książka przywołuje twórczość awangardowych artystów początku XX wieku oraz ich romantycznych prekursorów, Eugène’a Delacroix, Fryderyka Chopina, Wassilego Kandinskiego, Paula Klee, Antona Schönberga, Pierre’a Bouleza. A jednak im bardziej spoglądamy na nich z dystansem, tym bardziej rola pojedynczych osób zaczyna przypominać dyrygowanie falom, bo myśl ma siłę żywiołu.
Wstęp
Część I: Nowe i stare tabu
Rozdział 1: Esencjalizm i uniwersalizm, czyli nowe tabu
Rozdział 2: Po co nam dziś awangardy i modernizmy?
Rozdział 3: Ikonoklazm filozofii
Rozdział 4: Myślenie sztuką i myślenie o sztuce
Część II: Echa wizualno-muzyczne
Rozdział 1: Muzyka i malarstwo – rezonanse
Rozdział 2: Eug.ne Delacroix i Fryderyk Chopin – avant avant-gardes, czyli kolor i atmosfera
Rozdział 3: Kandinsky i Sch.nberg – abstrakcja i atonalność
Rozdział 4: Paul Klee i Pierre Boulez
Rozdział 5: Idee i pojęcia
Część III: Syntezy w myśleniu
Rozdział 1: Plastyczność humanizmu
Rozdział 2: Porowate granice
Zakończenie
Przypisy
Bibliografia
Spis ilustracji
Zaloguj się
0,00zł
Dodano do koszyka