Harry Wu (1937‒2016) spędził w laogai – chińskich obozach przymusowej pracy - dziewiętnaście lat z piętnem prawicowca kontrrewolucjonisty. Nigdy nie postawiono mu formalnych zarzutów ani nie wytoczono procesu. Aresztowany w 1960 r. jako student, wolność odzyskał dopiero po śmierci Mao Zedonga w 1979 r. Podobnie jak miliony innych „reformowanych” więźniów był poddawany torturom, głodzony, poniżany, zmuszany do codziennego obcowania z okrucieństwem. Czas spędzony w tym chińskim odpowiedniku gułagu, spotkanych tam ludzi, siłę czerpaną z wiary zaszczepionej w młodości przez ojców jezuitów oraz walkę o zachowanie godności i człowieczeństwa opisał w książce Zimny wiatr.
Przedmowa
Rozdział 1. Koniec dzieciństwa
Rozdział 2. Zmienny wiatr
Rozdział 3. Zbrodnie przeciw rewolucji
Rozdział 4. Bez wyjścia
Rozdział 5. Za bramą
Rozdział 6. Uczenie się od chłopów
Rozdział 7. Za murem
Rozdział 8. Pies policyjny
Rozdział 9. Przekleństwo Xinga
Rozdział 10. Nie ma czasu na sny
Rozdział 11. Czuwanie przy zmarłym
Rozdział 12. Najchłodniejsza zima
Rozdział 13. Sny o latawcu
Rozdział 14. Gryzące się psy
Rozdział 15. Izolatka
Rozdział 16. Mała kobietka
Rozdział 17. Rewolucja na farmie
Rozdział 18. Kolejny dzień
Rozdział 19. Większa klatka
Rozdział 20. Przesiedlenie
Rozdział 21. Droga powrotna
Rozdział 22. Miejsce spoczynku
Epilog
Przypisy