Józef Musioł, urodzony 9 stycznia 1933 roku w Połomi, syn Franciszka, uczestnika trzech powstań śląskich na ziemi wodzisławskiej, i Marty z Białeckich, także z rodziny powstańczej; polski prawnik, doktor nauk prawnych, adwokat, sędzia Sądu Najwyższego w stanie spoczynku, dziennikarz, literat, założyciel i przewodniczący Stowarzyszenia Sędziów Sądu Najwyższego w stanie spoczynku, były wiceminister sprawiedliwości i działacz Stronnictwa Demokratycznego; w dzieciństwie łącznik Armii Krajowej; uczył się w szkole podstawowej w Moszczenicy, potem w Liceum Ogólnokształcącym w Wodzisławiu Śląskim; był nauczycielem w Wodzisławiu-Kokoszycach i Bełsznicy; ukończył prawo na UJ. Już ten wypis z Wikipedii odsłania intensywność życia bohatera książki. Ale dopiero jej lektura pozwala na poznanie pięknego trudu tego życia i dramatycznego tła – historycznego, społecznego, obyczajowego, a przede wszystkim – śląskiego zakorzenienia kulturowego Józefa Musioła oraz bezgranicznej, ofiarnej jego miłości do tej ziemi i zamieszkujących ją ludzi. (ze Wstępu Jana Miodka)