Jan Józef Lipski trzeźwo obserwował polityczne, społeczne i kulturowe zjawiska, niezależnie od czasów potrafił je bezbłędnie nazywać. Konsekwentnie przeciwstawiał się kłamstwom komunizmu i diagnozował polskie słabości. Autobiografia odczytana z tysięcy zapisanych stron dziennika, wspomnień, korespondencji i publicystyki pokazuje nieugiętą postawę błyskotliwego człowieka, który wyprzedził swój czas.
„Ojczyzna istnieje tylko wtedy, gdy istnieje też obczyzna; nie ma «swoich», gdy nie ma «obcych». Od stosunku do «obcych» bardziej niż od stosunku do «swoich» zależy kształt patriotyzmu”.
Jan Józef Lipski w eseju Dwie ojczyzny, dwa patriotyzmy, Warszawa 1981
„W 1953 roku zostałem po raz pierwszy usunięty z pracy, z przyczyn politycznych (AK), po raz drugi w roku 1960, po raz trzeci w 1982, siedząc w więzieniu. W więzieniach PRL znajdowałem się trzykrotnie. Czterokrotnie miałem karny zakaz druku, w sumie przez siedem lat byłem pozbawiony możliwości publikowania. Zatrzymywano mnie na 48 godzin 28 razy, szczególnie często, gdy jako współzałożyciel KOR-u niosłem pomoc represjonowanym w 1976 roku robotnikom Radomia”.
Jan Józef Lipski w liście, Warszawa 24 kwietnia 1990
WPROWADZENIE
Bartosz Kaliski
KORZENIE (1926–1939)
SABOTAŻ (1939–1944)
RZEŹ (1944)
SCEPTYCYZM (1945–1948)
WIRUS (1948–1954)
PRZEMIANA (1954–1955)
KLUB (1955–1956)
REDAKCJA (1956–1957)
ODPRAWA (1957–1962)
FERMENT (1963–1968)
HUMBUG (1968–1975)
ABRAKADABRIA (1975–1980)
PŁOMIEŃ (1980–1981)
POWRÓT (1981–1983)
KOSZT (1983–1986)
PARTIA (1986–1989)
WOLNOŚĆ (1989–1991)
SPIS ŹRÓDEŁ
ODPOWIEDZIALNOŚĆ, IDEE, POLSKA. JANA JÓZEFA DROGA NIEPOKORNA
Andrzej Friszke
NOTA EDYTORSKA
INDEKS NAZWISK
WYKAZ SKRÓTÓW
Zaloguj się
0,00zł
Dodano do koszyka