O czym jest niniejsza książka skoro udział Polski w krucjatach był co najwyżej symboliczny. Faktycznie: rycerstwo Korony niewiele wniosło w obronę Półwyspu Iberyjskiego czy Królestwa Jerozolimskiego. Czy na tej podstawie można jednak stwierdzić, że Polacy byli niechętni wobec idei wypraw krzyżowych lub nawet przejawiali wobec niej swego rodzaju wrogość? Czy słowa księcia Leszka Białego, który w niezwykle cwany sposób miał „wykręcić się” od udziału w wyprawach krzyżowych, argumentując to tym, że w Ziemi Świętej nie ma przecież piwa „i żyć przeto tam nie można” były rzeczywistym powodem? A może były jeszcze inne, bardziej praktyczne powody?
Zaprezentowany w niniejszej książce punkt widzenia może różnić się od punktu widzenia przyjmowanego przez większość polskich publikacji właśnie ze względu na zastosowanie takich, a nie innych priorytetów. Myślę, w każdym razie, że takie postawienie sprawy może być dla polskiego czytelnika naprawdę ciekawym eksperymentem. Zapraszam do lektury!
Wstęp
Rozdział I
Na krańcu świata
Rozdział II
Genesis
Rozdział III
Piastowie
Rozdział IV
Polska a krucjaty (etap I)
Rozdział V
Zakony rycerskie bardzo potrzebne
Rozdział VI
Zakon Szpitala Najświętszej Maryi Panny Domu Niemieckiego
Rozdział VII
Herman von Salza i Fryderyk II Hohenstauf
Rozdział VIII
O nawracaniu mieczem
Rozdział IX
Polska a krucjaty (etap II)
Rozdział X
Konstantynopol i łacinnicy
Rozdział XI
Husyci i Paweł Włodkowic
Rozdział XII
Sobieski i „krucjata” wiedeńska
Zakończeni
Bibliografia
Zaloguj się
0,00zł
Dodano do koszyka