Visual kei jest o tyle ciekawym zjawiskiem, że choć jest to termin ściśle związany z japońskim rockiem, nie jest gatunkiem ani podgatunkiem muzycznym, lecz kategorią estetyczną. Muzycy należący do tego nurtu ubierają się barwnie i ekstrawagancko, noszą silny makijaż i często cechuje ich androgynia. Autorka podejmuje się zbadania tego fenomenu, poszukując źródeł definiowania pojęcia męskości w japońskiej kulturze, sposobów jej kreowania oraz inspiracji zachodnimi kanonami estetycznymi, w szczególności gotykiem i barokiem.
Wstęp
ROZDZIAŁ I: Czym jest visual kei?
1.1 Visual kei – ogólna charakterystyka
1.2 Próba definicji
1.3 Różnorodność stylów
1.4 Krótka historia zjawiska
ROZDZIAŁ II: Image i sposoby jego kreacji
2.1 Wizerunek i jego znaczenie w Japonii
2.2 Sposoby kreacji wizerunku
ROZDZIAŁ III: Zachodnie inspiracje
3.1 Glam rock
3.2 Inspiracje gotycko-wiktoriańskie i Lolita Fashion
3.3 Inne inspiracje historyczno-kulturowe
ROZDZIAŁ IV: Męskość w Japonii
4.1 Męskość na Zachodzie i w Japonii
4.2 Estetyka ciała w Japonii
4.3 Mangi shōjo i ideał bishōnena
4.4 Homoseksualizm, yaoi a fanservice w visual kei
4.5 Cross-dressing w Japonii
ROZDZIAŁ V: Estetyka japońska
5.1 Tradycyjna estetyka japońska
5.2 Ero guro nansensu i angura
5.3 Estetyka perfekcji?
5.4 Estetyka kawaii
ROZDZIAŁ VI: Teatralność w visual kei
6.1 Istota japońskiego teatru
6.2 Świat, którego nie ma
ZAKOŃCZENIE
BIBLIOGRAFIA