Przedmiotem naszych intelektualnych dociekań uczyniliśmy filozofię i literaturę, ponieważ również one – obok religii – roszczą sobie prawo do intelektualnej i artystycznej eksploracji doświadczenia duchowości. Dlatego o doświadczeniu duchowości mówimy w kontekście filozoficzno-literackim. Nie chodziło nam o zrekonstruowanie jakiejś teorii, która uwolni badany przedmiot od przypisywanej mu przez interpretacyjną tradycję niepoznawalności i niejednoznaczności. Nasz zamiar jest o wiele skromniejszy – chcemy mówić o doświadczeniu duchowości dwoma językami: filozofii i literatury. Pierwsza część książki charakteryzuje się zatem większym stopniem ogólności formułowanych rozważań. Natomiast w części drugiej skupiamy się na analizie literackiego doświadcze(a)nia duchowości, czyli jej artystycznych wizualizacjach. Piszemy przede wszystkim o pewnej istotnej potencji literatury, która manifestuje się wykraczaniem poza jej wąsko rozumianą funkcję poetycką. Sprowadza się ona do chęci artystycznego uchwycenia kategorii, która od zawsze była związana z religią i filozofią – duchowości i jej doświadcze(a)nia. W ten sposób zostaje przerzucony swoisty intelektualny most pomiędzy ogółem i szczegółem.
Ze Wstępu
Wstęp 11
Część I. Doświadczenie duchowości w pierwszej osobie 19
Wprowadzenie 21
Dlaczego o doświadczeniu duchowości a nie o duchowości? 24
Genealogia doświadczenia duchowości 34
Cielesność – źródło i immanentny element doświadczenia duchowego 40
Śmierć i cierpienie 53
Rozkoszowanie się 70
Od wydarzenia ku wy-darzaniu 88
Przemiana – bycie (z) sobą zapośredniczone w inności 99
Post scriptum 114
Część II. Duchowe potencje literatury 117
Wprowadzenie 119
Zygmunt Krasiński i Jerzy Hulewicz, czyli o gnostyckich pokusach literatury 128
Bruno Schulz i literackie próby opisania/wykreowania rzeczywistości duchowej 142
Adam Wiśniewski-Snerg, czyli duchowe potencje manekinów 148
Post scriptum 155
Bibliografia 157
Nota bibliograficzna 167
Noty o autorach 169